1600 లలో, ఒక యోలూ అమ్మాయిని ఆస్ట్రేలియన్ బీచ్ నుండి కిడ్నాప్ చేశారు. శతాబ్దాల తరువాత ఆమె కథ ఒక నవల | ఆస్ట్రేలియన్ పుస్తకాలు

గణంబార్-స్టబ్స్ యోలూ “ఇప్పటికీ ఇప్పుడు నివసిస్తున్నారు, ఆధునిక ప్రపంచంలో” ఈ విధంగా ఎత్తి చూపడానికి ఆసక్తిగా ఉంది. . : ది లేట్ క్లేర్ బుష్.

బుష్ మరియు ఆమె భర్త 1960 లలో బామిలి/బారుంగాకు వెళ్ళినప్పుడు నోరింగ్టన్ మొత్తం కుటుంబాన్ని దత్తత తీసుకున్నారు, అధికారికంగా వారి సాంస్కృతిక విద్యకు బాధ్యత వహించారు. నోరింగ్టన్ తన దత్తత తీసుకున్న మమ్‌తో జీవితకాల సంబంధాన్ని కొనసాగించింది, సుమారు 20 సంవత్సరాల క్రితం ఆమె మరణానికి ముందు పుస్తకం కోసం ఆమెతో కలిసి పనిచేశారు.

“ఆమె ఎక్కువగా కోరుకునేది యోలూను వాతావరణం మరియు భూమికి బాధ్యత వహించే బలమైన, శక్తివంతమైన వ్యక్తులుగా సూచించడం, మరియు [show that] వారు విదేశీయులను నియంత్రించగలరు, ”అని నోరింగ్టన్ చెప్పారు.

బుష్ మరణించిన తరువాత, ఆమె సోదరీమణులు, కళాకారులు ముల్కాన్ మరియు ములుములుయి విర్పాండా (తరువాతి కళ పుస్తక ముఖచిత్రాన్ని ఆకర్షించింది), నోరింగ్టన్‌ను ఆమె ముగ్గురు సహ రచయితలకు పరిచయం చేసింది, మకాసన్ టైమ్ స్టోరీస్ హోల్డర్స్ ఇన్ ది మకాసన్ టైమ్ కథలు యిర్రలనా మరియు బావాకా హోమ్లాండ్‌లోని వారి సమాజాలలో. కలిసి, వారు పుస్తకం యొక్క రచన మరియు సవరణను పర్యవేక్షించారు మరియు ఏ కథలు మరియు వివరాలను చేర్చాలో నోరింగ్టన్తో చెప్పారు. లేదా పవిత్రమైన లేదా రహస్య యోలూ జ్ఞానం, పదాలు, పేర్లు మరియు స్థానాలతో సహా ఉండకూడదు. “సమర్పించిన ఏదైనా జ్ఞానం బహిరంగ జ్ఞానం,” అని నోరింగ్టన్ చెప్పారు.

“యోలూ ప్రజలు, భూమి, ప్రజలు, పాట, కథ – ప్రతిదీ ఒకే సమయంలో ఉద్భవించింది. కాబట్టి ప్రజలు కథలను సృష్టించరు, వారు వారికి చెబుతారు. మరియు వారు సరైన దేశం నుండి వస్తే, వారు వారికి చెప్పగలుగుతారు, ”అని నోరింగ్టన్ చెప్పారు. “ఇది రచయితను అర్థం చేసుకోవడానికి పూర్తిగా భిన్నమైన మార్గం.”

“ఇది యోలూ వలె చాలా యోలో అని నేను నిర్ధారించుకోవాలి,” అని గనాంబార్-స్టబ్స్ చెప్పారు, “మరియు ఆస్ట్రేలియాలోని ప్రజలు యోలూ మార్గాలు మరియు చట్టాల యొక్క వాస్తవ భావనను అర్థం చేసుకుంటారని లేదా అనుభూతి చెందుతారని నిర్ధారించుకోండి మరియు ఆహారం మరియు వేట, మరియు ఇతరులతో ఎలా ప్రవర్తించాలి. “

ఆస్ట్రేలియన్ సాహిత్యంలో ఆదిమ ప్రాతినిధ్యంలో నైపుణ్యం కలిగిన విరాడ్జురి రచయిత మరియు విద్యావేత్త ప్రొఫెసర్ జీనిన్ లీన్, ఎరుపు వస్త్రం యొక్క భాగం “ఏ నిజమైన సహకారంతో ఒక బెంచ్ మార్క్ [between Aboriginal and non-Aboriginal storytellers] కావచ్చు ”.

“ఇది అవకాశవాద సాహిత్య వ్యాయామం కాదు,” ఆమె చెప్పింది, నోరింగ్టన్ యొక్క “దీర్ఘకాలిక, స్థలం మరియు ప్రజలకు లోతైన సంబంధం” అని పేర్కొంది. – బుష్ మరియు ఆమె కుటుంబంతో పెరగడం ద్వారా – ఆదిమ సంస్కృతితో “వెలికితీత” నిమగ్నమయ్యే రచయితల నుండి ఆమెను వేరు చేస్తుంది.

తన రచయిత యొక్క గమనికలో, నోరింగ్టన్ ఆమె దత్తత తీసుకున్న మమ్ “ఒక నైపుణ్యం మరియు ఫలవంతమైన కథకుడు” అని వ్రాస్తూ, “ప్రజలు వ్యక్తిగత అనుభవం ద్వారా మరియు/లేదా దాని దగ్గరి అనుబంధ, కథనం ద్వారా ప్రజలు ఒకరినొకరు తెలుసుకోగలిగితే, వారు అర్థం చేసుకుంటారు మరియు ఒకరినొకరు గౌరవించండి ”.

ఇది నోరింగ్టన్ యొక్క పనిని కూడా నడుపుతుంది. కథనం యొక్క శక్తిని ప్రతిబింబిస్తూ, దొంగిలించబడిన తరాల గురించి 1997 నివేదికలో ఉన్న వ్యక్తిగత కథలను ఆమె సూచిస్తుంది, వారిని ఇంటికి తీసుకువచ్చింది: “ప్రతి ఒక్కరూ ఆ కథలను చదివినట్లయితే, పిల్లలను తీసుకెళ్లే మొత్తం వ్యాపారాన్ని మేము అర్థం చేసుకున్న విధానాన్ని ఇది మార్చింది . కానీ బదులుగా, ప్రజలు దాని గురించి విద్యాపరంగా లేదా చారిత్రాత్మకంగా వాదించడం ప్రారంభించారు, దీని అర్థం అది ‘వారు మరియు మాకు’ గా మారింది. వైద్యం కోసం మేము ఈ భారీ అవకాశాన్ని కోల్పోయాము.

“మరియు నేను అదే విధంగా భావిస్తున్నాను [the Yolŋu stories]: మనం వింటుంటే, మన మనస్సులను కొంచెం మార్చవచ్చు, కొంచెం ఎక్కువ గౌరవం పొందవచ్చు. ఆదిమ ప్రజలు, మొదటి ఆక్రమణదారులు వచ్చినప్పటి నుండి, ‘చూడండి, ప్రపంచాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి మాకు నిజంగా అద్భుతమైన మార్గం ఉంది, మరియు మీరు దాని నుండి నేర్చుకోవచ్చు’ అని చెప్పడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఇంకా ఎవరూ వినలేదు. ”