యుద్ధ ప్రాప్స్‌తో నిండిన ఎడారిలో వివాహం: గోహర్ డాష్టి యొక్క ఉత్తమ ఛాయాచిత్రం | కళ మరియు రూపకల్పన

I అహ్వాజ్ అనే నగరంలో పెరిగారు ఇరాన్ ఇది 1980-88 ఇరాన్-ఇరాక్ యుద్ధంలో ఇరాక్‌తో సరిహద్దుకు దగ్గరగా ఉంది. చిన్నతనంలో వివాహ పార్టీకి వెళ్లడం మరియు బాంబులు మరియు అలారాలు విన్నట్లు నాకు జ్ఞాపకం ఉంది – ఏమి జరుగుతుందో నాకు పూర్తిగా అర్థం కాలేదు, లేదా వధువు ఎందుకు నాడీగా కనిపించింది, కాని ఇంకా మన సమయాన్ని గడపాలని కోరుకుంటున్న ఒక విరుద్ధమైన భావన ఉంది ఆ క్షణం యొక్క ఆనందం.

ఈ ఛాయాచిత్రం ఆ జ్ఞాపకశక్తిని పునర్నిర్మిస్తుంది. ఇది యుద్ధం గురించి సినిమాలు చేయడానికి ఉపయోగించే ప్రదేశంలో చిత్రీకరించబడింది: ఎడారిలో ఒక భారీ ప్రదేశం, అక్కడ వారికి అవసరమైన అన్ని ఆధారాలు ఉన్నాయి. అనుమతి పొందడం అంత సులభం కాదు కాని నేను అక్కడ నా కథను చెప్పాలనుకుంటున్నాను, సాధారణ జీవిత సంఘటనలను – వివాహాలు, పుట్టినరోజులు, ఇరానియన్ నూతన సంవత్సరం – యుద్ధ ప్రాంతంలోకి ప్రవేశించాను. ఈ సిరీస్, 2008 నుండి, నేటి లైఫ్ అండ్ వార్ అని పేరు పెట్టబడింది మరియు ఇది యుద్ధం మరియు రోజువారీ జీవితాల మధ్య సంబంధంపై నా ఆసక్తిని ప్రతిబింబిస్తుంది. నా పనిలో స్థానభ్రంశం, మనుగడ మరియు మానవ స్థితిస్థాపకత యొక్క ఇతివృత్తాలను నేను తరచుగా అన్వేషిస్తాను. ఈ శ్రేణిని సృష్టించడం నాకు యుద్ధకాలంలో పెరిగే భావోద్వేగాలు మరియు జ్ఞాపకాలను ప్రాసెస్ చేయడానికి సహాయపడింది. దాని ద్వారా నివసించిన చాలా మంది ప్రజలు ఈ చిత్రాలతో కనెక్ట్ అయ్యారని నాకు చెప్పారు ఎందుకంటే వారు పోరాటం మరియు మనుగడను చూపిస్తారు.

నా తరం మ్యాగజైన్స్, వార్తాపత్రికలు మరియు టెలివిజన్లలో యుద్ధం యొక్క నాన్‌స్టాప్ చిత్రాలతో పెరిగినప్పుడు, అదే సమయంలో జీవితం కొనసాగింది. ఈ జంట మొద్దుబారినట్లు కనిపిస్తారు, వ్యక్తీకరణ లేకుండా – వారి భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుందో వారు imagine హించలేము.

సాంప్రదాయ ఇరానియన్ కళ ination హను ఉపయోగించుకుంటుంది. ఇరాన్ కళాకారులు దేవుడు ఇప్పటికే ఉనికిలో ఉన్నాడని నమ్ముతారు, కాబట్టి మేము దానిని మళ్ళీ తయారు చేయవలసిన అవసరం లేదు. నా ఫోటోగ్రఫీ ఆ సంప్రదాయానికి ప్రతిస్పందన. నేను ఏదో చేయాలనుకుంటున్నాను, ఏదో తీసుకోకూడదు. కానీ నా కూర్పులు మరియు సూచనలు సంఘర్షణ యొక్క ఆర్కైవ్ డాక్యుమెంటరీ ఫోటోగ్రఫీ – నేను పెరిగిన చిత్రాలు – ప్రేరణ కోసం నేను తిరిగి వస్తాను.

నేను నా కథను నిజ జీవితంతో మరియు నా దేశంలో ప్రతిచోటా ఉన్న కవిత్వంతో కలపాలి. మీరు బజార్ వద్దకు వెళ్లి టీ కోసం అడిగినప్పుడు, వారు దానిని కలిగి ఉన్నారా లేదా వారు లేరు అని వారు చెప్పరు, కాని వారు సాది లేదా హఫీజ్ చేత పెర్షియన్ కవితను పఠించడం ద్వారా వారు సమాధానం ఇవ్వవచ్చు. మనందరికీ కవితాతో ఈ కనెక్షన్ ఉంది మరియు నేను దానిని నా ఫోటోగ్రఫీలోకి తీసుకురావాలని అనుకున్నాను.

నా ఇటీవలి పని సైప్రస్ ట్రీ గురించి: కోల్లెజ్ పోలరాయిడ్లతో పనిచేస్తుంది, వెండి మరియు బంగారు ఆకుతో తారుమారు చేయబడింది, ఇరాన్‌లో చెట్టు యొక్క ప్రతీకవాదం కవి కథలతో కలుపుతుంది ఫెర్డోస్10 వ శతాబ్దపు ఇతిహాసం, షానామెహ్. సైప్రస్ చెట్టు బలంగా ఉంది; ఇది చనిపోయినప్పుడు కూడా నిలుస్తుంది మరియు స్వేచ్ఛ మరియు శాశ్వతత్వాన్ని సూచిస్తుంది. ఇది మన వారసత్వాన్ని స్థితిస్థాపకత యొక్క మూలంగా గీయడం ద్వారా గ్రౌన్దేడ్ గా ఉండటానికి ప్రోత్సహిస్తుంది.

నేను విద్యార్థిగా ఉన్నప్పుడు, కళాకారుడు మరియు చిత్రనిర్మాత మిత్రా టాబ్రిజియన్ టెహ్రాన్‌లోని మ్యూజియం ఆఫ్ కాంటెంపరరీ ఆర్ట్‌లో ప్రసంగించారు. ఫోటోగ్రఫీ ద్వారా నా కథను చెప్పడానికి మరియు నా పనిలో సామాజిక సమస్యలను పరిష్కరించడానికి ఆమె నన్ను ప్రేరేపించింది. నేను రెండు సంవత్సరాల క్రితం లండన్లోని ఫోటోగ్రాఫర్స్ గ్యాలరీలో సోలో ఎగ్జిబిషన్ చేసినప్పుడు, ఆమె దానిని చూడటానికి వచ్చింది.

నేను ఫోటోగ్రఫీని ఎంచుకున్నాను ఎందుకంటే చిత్రాలు పదాలు లేకుండా శక్తివంతమైన కథలను చెప్పగలవు. నా ఛాయాచిత్రాలు చరిత్రలో ముఖ్యమైన క్షణాలను ఆలోచించడం, అనుభూతి చెందడం మరియు గుర్తుంచుకోగలవని నేను ఆశిస్తున్నాను. ప్రజలు నా ఛాయాచిత్రాలను నాకు వ్రాయడానికి తగినంతగా ఆనందించినప్పుడు ఉత్తమ అభిప్రాయం. నా పనిలో, ప్రజలు కష్ట సమయాల్లో కూడా జీవించడం, ప్రేమించడం మరియు ఆశించడం ఎలా అని చూపించడానికి ప్రయత్నిస్తాను.

గోహర్ డాష్టి యొక్క సివి