నేను ఒక లో పెరిగాను మధ్యతరగతి, బూర్జువా, లౌకిక కుటుంబం. మా నాన్నకు పెద్ద లైబ్రరీ ఉండేది. అతను కళ మరియు సంస్కృతిపై ఆసక్తి కలిగి ఉన్నాడు, అతను జీన్-పాల్ సార్త్రే గురించి మాట్లాడేవాడు. కానీ నేను నా స్నేహితుల ఇళ్లను సందర్శించినప్పుడు, వారి వద్ద ఎక్కువ పుస్తకాలు లేవని తెలుసుకున్నాను. వారి తండ్రులు వారు పాషాలుగా, గొప్ప రాజనీతిజ్ఞులుగా, మత వీరులుగా ఎదగాలని కోరుకున్నారు. మా నాన్నతో పాటు “ఊహాత్మక రచయిత లేదా కళాకారుడిగా ఉండండి” అని ఎవరూ అనలేదు.
నా తండ్రి కలలు కనేవాడు కవి కావాలనుకున్నాడు. నా తల్లి డౌన్ టు ఎర్త్. ఆమె చెప్పేది, “డార్లింగ్, మీరు నిజంగా నవలా రచయిత కావాలనుకుంటే, మీరు డబ్బు సంపాదించలేరు. మీరు ఆర్కిటెక్ట్ అవ్వడం మంచిది.”
22 సంవత్సరాల వయస్సులో, నేను మా అమ్మతో, “నేను చిత్రకారుడిని కాను. నేను రచయిత అవుతాను.” మరియు నేను నాలోని చిత్రకారుడిని చంపాను. చివరికి, నేను దృశ్య నవలా రచయితగా మారాను.
నేను పెయింట్ చేసినప్పుడు, నేను షవర్‌లో పాడే మనిషిలా ప్రవర్తిస్తాను. నా మాట ఎవరు వింటున్నారో నేను పట్టించుకోను, నా భయంకరమైన స్వరం ఎవరికీ వినిపించదు, నేను అక్కడ సంతోషంగా ఉన్నాను. కానీ నవల రాసేటప్పుడు మాత్రం మౌనమే. నేను చదరంగం ఆడే వ్యక్తిలా ఉన్నాను, పదాలు తీయడం, తల గోకడం. నేను చాలా ఎక్కువ నియంత్రణలో మరియు మెదడుకు సంబంధించినవాడిని.
నేను నా విద్యార్థులకు చెబితే, “ఖాళీ కాగితాన్ని తీసుకొని వ్రాయండి,” వారు భయపడతారు. అయితే, “మీరు దేనిని ఎక్కువగా ద్వేషిస్తారు? ఈ ఉదయం ఏం తిన్నావు?” ఇది వారు ఊహించగలరు. మీకు తెలిసిన విషయాలపై దృష్టి పెట్టండి మరియు మీ ఊహ పని చేయడానికి అనుమతించండి.
ఆధునికత వర్సెస్ సంప్రదాయం ఇది టర్కిష్ సమస్య మాత్రమే కాదు, ఇది ప్రపంచ మానవాళి సమస్య. కానీ వైరుధ్యం మరింత స్పష్టంగా ఉన్నందున మీరు మూడవ ప్రపంచం లేదా పోస్ట్-వలసరాజ్యం అని పిలిచే వాటిలో ఇది ఎక్కువగా కనిపిస్తుంది. దాని యొక్క గుండెలో, ప్రతి ఒక్కరూ ఆధునికతను కోరుకుంటారు, కానీ స్థానిక సంస్కృతిని గౌరవించడం కూడా అసాధ్యం, ఇది అసాధ్యం. సాంప్రదాయ సంస్కృతిలో కొంత భాగాన్ని ఆధునికత రద్దు చేస్తుంది. ఈ విషయాల గురించి రాయడం నాకు చాలా ఇష్టం.
ఇస్తాంబుల్ ఒక సూచిక నా జ్ఞాపకాల గురించి – నేను నా జీవితమంతా ఇక్కడే జీవించాను. నగరంతో నాకు శారీరక సంబంధం ఉంది. నేను ఫౌంటెన్ లేదా వంతెనను దాటుతున్నప్పుడు జరిగిన విషయాలు నాకు గుర్తున్నాయి – అసూయలు, వైఫల్యాలు, ప్రేమలో పడటం, నా మొదటి పుస్తకం ప్రచురించబడిన క్షణం మరియు నేను దానిని బుక్‌షాప్ కిటికీలో చూసినప్పుడు. నగరం జ్ఞాపకాలను రేకెత్తించే మరియు వాటిని సజీవంగా ఉంచే యంత్రాంగం అవుతుంది.
నేను చాలా విషయాలకు భయపడుతున్నాను: నాకు వ్యతిరేకంగా ప్రచారాలు, భౌతిక దాడులు, ప్రభుత్వ అధికారులు నా పుస్తకాలను నిషేధించారు. నా జీవితమంతా నేను అణచివేత మరియు ప్రమాదాన్ని అంగీకరించకుండా మధ్యలోనే ఉన్నాను. నాకు కొంత పేరు ఉంది, కాబట్టి ఇతరులు చెప్పలేని విషయాలను నేను చెప్పగలను. అదొక విశేషంగా మారింది.
సాహిత్యం మాత్రమే కాదు అణచివేతను వివరించడం గురించి, కానీ అణచివేతలో మానవత్వం ఉందని కనుగొనడం.
మానవ స్వభావం అంటే ఏమిటి? అంతిమంగా సాహిత్యం అంతా అదే విషయం.
నాకు వంట చేయడం ఇష్టం. మధ్యప్రాచ్యంలో ఒక పురుషుడు స్త్రీవాది అయినంత మాత్రాన స్త్రీల రక్షకునిగా, స్త్రీవాదిగా ఉండాలంటే, మీరు వంటగదిలో పని చేసి మీ కుటుంబానికి వంట చేయాలి. నా విషయానికొస్తే, నా భార్యతో, నేను కొంచెం వంట చేయబోతున్నాను.
మా నాన్నగారు ఒట్టోమన్ పఠించండి కవిత్వం. అతనికి అపారమైన జ్ఞాపకశక్తి ఉండేది. అతను టర్కిష్ జాతీయ వంతెన జట్టు సభ్యుడు. బ్రిడ్జ్‌లో మంచిగా ఉండటం అనేది అద్భుతమైన స్వల్పకాలిక జ్ఞాపకశక్తిని కలిగి ఉండటంపై ఆధారపడి ఉంటుంది.
మంచి అర్థం ఉన్న రచయిత, కొన్ని మంచి పుస్తకాలు వ్రాసిన మరియు కొన్ని కళలు చేసిన ఒక మంచి వ్యక్తి… అలా నేను గుర్తుంచుకోబడాలని కోరుకుంటున్నాను.
ఓర్హాన్ పాముక్ రచించిన మెమోరీస్ ఆఫ్ డిస్టెంట్ మౌంటైన్స్, ఇలస్ట్రేటెడ్ నోట్‌బుక్స్, ఫాబెర్ బుక్స్ ద్వారా £35కి ప్రచురించబడింది. దీన్ని £29.75 వద్ద కొనుగోలు చేయండి guardianbookshop.com
